هـــــــــوای کـــــــــربلا

 دوباره مـرغ روحم هوای کــربلا کرد

دل شکسته ام را اســـیر ومبــتلا کــرد

 زسر گذشته اشک به لب رســیده جـانم

که هـرچه کردبامن فراق کربــلا کــرد

شـودتمام هـــستی فــدای آن دودســـتی

که غرق بوسه بااشک علی مرتضی کرد

نگشت آنی آن دست جدا ازدامن دوست

اگر چه تـیغ دـشمن زپـیکرش جـدا کرد

 جــز از برای داور دوتا نگــشت اکـــبر

چه شد که خصـم کافر جبین او دو تا شد

سزد هـمه جوانان حــنا زخــون ببــندند

که جا به حـجله خون یتـیم مـجتبی کرد

فدای لــب آن جــوانی که درنــماز ایثار

زخون وضــو گرفت وبه اکبر اقتدا کرد

فدای شـیرخواری که وقــت جان نثاری

دوچشم خود ببست ودولب به خنده واکرد

 فـــدای آن شـــهیدی که زیــر تـــیغ قاتل

سرش بریده گشت وبه شیعیان دعا کرد

فدای جـــسم پاکی که قطعه قطعه گردید

زقطــره خونـــش حـــسین را صــدا کرد